Samotne drzewo pośród łąki,
Co z niebem tylko cicho gada.
I swoje bóle i tęsknoty,
Bogu i chmurom opowiada.
Rośnie tam samo, opuszczone,
Przez braci wszystkich, siostry wszystkie
I tęskni wiecznie za miłością
O której chmury mówią mgliście.
I czeka ciągle wiosną, latem.
I zimą mroźną nawet czeka.
Może mu kiedyś wiatr przyjaciel
Przywieje miłość gdzieś z daleka?
I chociaż ciągle wicher wieje,
Przenosząc nowych nasion krocie.
To żadne z drzew tam nie chce rosnąc,
By ulżyć jemu w tej tęsknocie.
Tylko fotografia 
:)
PolubieniePolubienie
cytat mi się podoba …pozdrawiam
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Z wieloma symbolami z naszego otoczenia możemy się utożsamiać (samotnym drzewem, zimnym głazem, twardą skałą, rozdartą sosną wiszącą nad przepaścią, itp). To poezja, która drzemie w głębi nas, a która czasami uzewnętrznia się w postaci pięknych i bardzo osobistych wierszy (jak w Twoim przypadku) lub fotografii, w których obok obrazu ukryte są emocje, tęsknoty, marzenia fotografa.
Jako puenta posłużę się cytatem
„Tego, co Ty widzisz, nikt inny nie widzi. Choćby widział dużo więcej”.
Wiesław Myśliwski, „Widnokrąg”
Serdecznie pozdrawiam 🌹, Andrzej.
PolubieniePolubienie
jakoś utożsamiłam się z tym drzewem :)
PolubieniePolubione przez 1 osoba