Bluszczem ku oknom
Kwiatem w samotność 
Poszumem traw
Drzewem co stoi
Uspokojeniem
Wśród tylu spraw
Pamiętajcie o ogrodach
Przecież stamtąd przyszliście
W żar epoki użyczą wam chłodu
Tylko drzewa, tylko liście
Pamiętajcie o ogrodach
Czy tak trudno być poetą
W żar epoki nie użyczy wam chłodu
Żaden schron, żaden beton
Kroplą pamięci
Nicią pajęczą
Zapachem bzu
Wiesz już na pewno
Świeżością rzewną
To właśnie tu
Pamiętajcie o ogrodach
Przecież stamtąd przyszliście
W żar epoki użyczą wam chłodu
Tylko drzewa, tylko liście
Pamiętajcie o ogrodach 
Czy tak trudno być poetą
W żar epoki nie użyczy wam chłodu
Żaden schron, żaden beton
I dokąd uciec
W za ciasnym bucie
Gdy twardy bruk
Są gdzieś daleko
Przejrzyste rzeki
I mamy XX wiek
Pamiętajcie o ogrodach
Przecież stamtąd przyszliście
W żar epoki użyczą wam chłodu
Tylko drzewa, tylko liście
Pamiętajcie o ogrodach
Czy tak trudno być poetą
W żar epoki nie użyczy wam chłodu
Żaden schron, żaden beton
Jonasz Kofta
Tylko fotografia 
Doskonała strona ! Pozdrowionka :)
PolubieniePolubienie
Wyborna strona. Pozdrowionka :)
PolubieniePolubienie
Bardzo dziękuję za wszystkie komentarza… Pozdrawiam,Andrzej.
PolubieniePolubienie
Sens życia… ilu ludzi na świecie, tyle odpowiedzi… ale zawsze warto się nad tym zastanowić…
PolubieniePolubienie
Tak Krystyno, życie jest najważniejsze i to nie podlega dyskusji. Słowa poety każdy może interpretować na własny sposób, kierując się osobistymi odczuciami. Czy autorowi przyświecała jakaś głębsza myśl, czy tylko tak ułożyły się słowa ? Zapewne jemu to tylko wiadome. Najważniejsze, że to co napisał budzi refleksję, nad otaczającym nas światem, życiem, nad drogą jaką zmierzamy…
PolubieniePolubienie
Coraz więcej u nas betonu
coraz mniej ogrodów
PolubieniePolubienie
… i zapomniałam dopisać, że marzy mi się już widok dzikiej zieleni… z niby ławeczkami na stawie…. zapach jabłek (te na fotografii są wybitnie duże – w poznańskim nazywają je papirówki) i to wszystko okraszone sporą dozą słońca! No to posiedzę sobie teraz tutaj i poczekam… no może nie na lato, ale na wiosnę, czemuż by nie!
PolubieniePolubienie
Po takiej dyskusji jaka się tutaj wywiązała, to aż strach cokolwiek napisać, ale, że lubię wsadzić wszędzie mój nochal, wtrącę też i swoje. Moją uwagę przykuło zdanie: „Pamiętajcie o ogrodach Przecież stamtąd przyszliście”. W pierwszej chwili przyszli mi na myśl ludzie pierwotni, otoczeni zewsząd dziką naturą… nie mieli technologii, ale na pewno mniej stresów. W wielkiej ewolucji od prapraczłeka do dzisiaj przebyliśmy szmat drogi. I pomyślałam sobie by nie zapomnieć od kogo pochodzimy i w jakiej symbiozie z naturą żył tamten człowiek. Potem Krysia pisze tutaj o życiu i moje rozumowanie przybrało inny tor… rzeczywiście warto zatrzymać się nad jego sensem… jakie było od dnia poczęcia do dziś. Niestety, jednak nie wszyscy potrafią to zrobić, bo albo nie chcą, albo są tak zaślepieni swymi (nie zawsze zbożnymi) celami, że pędzą do przodu, często po trupach!
PolubieniePolubienie
Andrzeju poezja to delikatna materia……poruszyłeś wiele wątków…..najaważniejsze jest życie ,tak jak to ma miejsce w ogrodzie-piękne i delikatne:-)
PolubieniePolubienie
ślicznie zagospodarowane ogrody..
PolubieniePolubienie
Szczerze mówiąc nigdy nie zagłębiałem się w analizowanie tekstu tej piosenki… miła, wpadająca w ucho, a dziesiaj budząca wspomnienia z lat, które już za nami. Dla mnie ogrody o których mówi poeta zawsze były i są tylko symbolem, tego co powinniśmy pielęgnować w sobie by nie zatracić się w ślepym pędzie XX-go wieku. W obecnym XXI wieku przesłanie to jest jeszcze bardziej aktualne niż w latach 70-tych ubiegłego stulecia. Gdyby wszyscy, którzy tak ochoczo wtórowali artyście pamiętali o przsłaniu tej piosenki, nie byłoby dzisiaj tyle wzajemnej nienawiści, rozgoryczenia, poczucia samotności i wyobcowania ze społeczeństwa… A swoją drogą pamięć o ogrodach w sensie dosłownym też wyjdzie nam wszystkim na dobre, gdyż będą to niedługo jedyne miejsca, w których choć przez chwilę będziemy mieć możliwość kontaktu z naturą i ukojenia zszarpanych nerwów…
Serdecznie pozdrawiam i pamiętajmy o ogrodach…
PolubieniePolubienie
-ja zadam ci pytanie,czy zastanowiłeś się dlaczego poeta każe pamietać o ogrodach ……..
PolubieniePolubienie
Natura koi nasze wewnętrzne napięcia, w jej otoczeniu czujemy się dobrze i nie ma się czemu dziwić, gdyż z tamtąd się wywodzimy. Osiągnięcia cywilizacji, którmi jesteśmy otoczeni, są sztucznym tworem i to z czego jesteśmy dumni cęsto okazuje się męczące dla nas, a zabójcze dla natury.
PolubieniePolubienie
To piękny wiersz Jonasza Kofty który mówi o kontakcie człowieka z naturą . Ogrody mają to do siebie że czujemy tam spokój i ciszę. Miałam kiedyś swój ogród i pamiętam ileż radości mi przynosiły pierwsze pąki na drzewach, pierwsze kwiaty. Często osaczona miejskim gwarem chodziłam tam by odetchnąć ciszą i ukojeniem.
PolubieniePolubienie